Travel with Kellio #9

Geloof me als ik zeg dat we verwoede pogingen hebben gedaan om een leuk stukkie leesvoer voor jullie op papier te krijgen. Maar helaas hebben de beste backpackers wel eens last van een schrijversblok. Daarnaast bestonden onze 5 maanden in Surfers Paradise voornamelijk uit ‘eat, sleep, work, repeat’.. Niet bijster interessant om een compleet blog aan te wijden.

6 september vertrokken we met gemengde gevoelens uit Surfers Paradise. Een paradijsje aan de Gold Coast dat we 5 maanden ‘thuis’ hebben mogen noemen en we nu achter laten voor het onbekende. In een korte tijd hebben we een nieuw leven opgebouwd. Ook al is er voornamelijk gewerkt, er zijn veel leuke en mooie herinneringen gemaakt en vriendschappen ontstaan. Voor de tweede keer in een half jaar tijd hebben we ons baan opgezegd om weer verder te reizen, want ja… jobs fill your pocket, adventures fill your soul. Na van iedereen afscheid te hebben genomen en ons werk, appartement en sportschool abonnement op te hebben gezegd, zijn we nu weer backpackers. Met een brok in ons keel trokken we de deur achter ons dicht, nieuwe avonturen tegemoet! De eerste stop was Noosa.

Noosa is, met een gemiddelde huizenprijs van 6 miljoen Australische dollars, een zeer welvarende plaats in Queensland. Maar we zouden natuurlijk geen echte backpackers zijn als we volop van deze welvaart zouden genieten, nee, in plaats daarvan besloten we te gaan avonturieren in de bush van Noosa. Heel eerlijk, eigenlijk heeft Greyhound (dé backpackerspecialist van Oz) dit voor ons besloten, de 4 daagse Gagaju Bushcamp excursie krijg je cadeau wanneer je genoeg spendeert aan de overige excursies.

Vol goede moed vertrokken we naar Noosa! Na maximaal een uurtje onderweg te zijn begaf de bus het. Met geen mogelijkheid was dat apparaat nog te verplaatsen. Daar stonden we.. Midden in Brisbane, half op de weg, half op de vluchtstrook. Gelukkig was de Greyhound-techneut snel ter plaatse en konden we spoedig onze busrit vervolgen.

Bij aankomst in Noosa stond de bosbeheerder ons al op te wachten. Lichtelijk geirriteerd door de opgelopen vertraging bracht de bushman ons naar de supermarkt om nog wat overlevingsvoer en -drank in te slaan. Eenmaal aangekomen op het kamp werden we geinformeerd over de mogelijke medebewoners in het kamp.. De red bellied black snake, coastal taipan, eastern brown snake, etc. Of we ‘m ff wilden waarschuwen als we zo één tegen het lijf zouden lopen! Je begrijpt dat we met een gerust gevoel de eerste nacht doorbrachten in de volledig open ‘slaapzaal’. Terwijl ik voor de zesde keer check of er echt geen spinnen in de slaapzakken zitten en de regen op het zeil klettert, tikt de tijd langzaamaan voorbij. Dat wordt een lange nacht...

De volgende ochtend worden we in groepjes verdeeld en krijgen we een kano toegewezen. We worden, voorzien van een plattegrond, de Noosa Everglades op gestuurd. Suuces! Terwijl duidelijk te merken is dat 99% van de backpackers hier enkel aanwezig is voor het gratis verblijf proberen we er ondanks de hoosbuien toch het beste van te maken. En toen uiteindelijk het zonnetje doorkwam begonnen we het nog leuk te vinden ook! In verband met de tegenstroming die ons te wachten stond moesten we op tijd beginnen met terug peddelen richting het kamp. En dat hebben we geweten! Als Olympiers vlogen we, in ons dromen, over de Noosa Everglades. Er was daadwerkelijk niet tegen de stroming in te peddelen, we kwamen geen ruk vooruit en arriveerden 4 uur later uitgeput bij Gagaju Bushcamp. Funtimes! We besloten nog één nachtje te blijven in plaats van twee. De volgende ochtend vertrokken we met gierende banden naar de bewoonde wereld!

5 minuten van ons hostel begon de Coastal Track in Noosa National Park, een must-do, schijnt. En inderdaad, wauw, wat een spectaculair uitzicht. En mazzelpikkies die we zijn werden we ook nog eens getrakteerd op een groep dolfijnen. Feest compleet, Gagaju Bush vergeten!

De volgende stop is Hervey Bay! Hervey Bay is de perfecte uitvalsbasis voor een bezoek aan Fraser Island. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het ligt voor de Australische Oostkust en is 122 km lang en 5 tot 25 km breed. De wegen zijn onverhard en vanwege het fijne zand zijn de wegen alleen begaanbaar voor auto’s met vierwielaandrijving. Het strand dient als snelweg. En laten we nou toevallig een 3 daagse excursie geboekt hebben waarbij we zelf met een 4wd over Fraser Island mogen scheuren, komt dat effe mooi uit!

Australie staat bekend om zijn wildlife. Dus ook Fraser Island zou niet compleet zijn zonder een gevaarlijk schepsel. De levensgevaarlijke slangen en spinnen van Noosa hebben plaats gemaakt voor dingo’s. Een verwilderde hond die er ogenschijnlijk schattig uit ziet, maar je graag levend op eet. Onze camping ligt in de afgelegen duinen en is omringd door dingo’s. Wil je de camping, omringd door elektrisch hekwerk, verlaten om even een plasje te plegen dan wordt je geacht een ‘dingo-stick’ mee te nemen. Gewoon, voor het geval je aangevallen wordt. Uiteraard nam ik een dingo-stick en Emilio plus dingo-stick mee, just to be sure..

In 3 dagen crossen we, onder leiding van Rango, van en naar de mooiste plekken op Fraser Island. Eli Creek, Lake Wabby, Lake McKenzie, Wanggoolba Creek, Pile Valley Rainforest, het scheepswrak van de Maheno, Indian Head, highway of 75-mile Beach, the champagne pools (de jacuzzi van moeder natuur).. you name it, we’ve seen it en het was fan-tas-tisch!!!!

Bij terugkomst in het hostel in Hervey Bay hebben we 2 uur de tijd om ons klaar te maken voor het volgende avontuur: Airlie Beach. We springen snel onder de douche, die voelde alsof een engeltje over onze huid plaste na drie dagen niet te hebben kunnen douchen. We hadden nog net wat tijd over om boodschappen te doen en eten te maken. Toen de Greyhound bus opeens voor de deur stond, whaaaa, iedereen gedag zeggen, spullen pakken en off we go! Er stond ons een 13-urige busrit te wachten. Dat blijft toch iets waar we nog steeds niet aan gewend zijn: de enorme reisafstanden, Australie is onvoorstelbaar groot!

De volgende ochtend komen we een tikkeltje vermoeid aan in Airlie Beach. Veel tijd om moe te zijn is er niet, we pakken snel ons daypack in en droppen onze backpack bij een hostel. Snel inchecken bij OzSail. Hier ligt Avatar op ons te wachten, een mega trimaran, ons onderkomen voor de komende 3 dagen die in het teken zullen staan van het verkennen van The Whitsundays.

De Whitsundayeilanden zijn een archipel gelegen tegen de oostkust van Australie. James Cook voer door de Whitsundaypassage voordat hij voet zette op het vasteland van Australie. Hij ontdekte de eilanden op Pinksteren, ‘Whitsunday’ in het engels; daarom noemde hij de archipel de Whitsundays. Maar in die tijd werd de internationale datumgrens nog niet gebruikt, die ten oosten van Australie loopt. Cook wist dus niet dat het eigenlijk al maandag was, waardoor de naam eigenlijk onjuist is (haha, sukkellll). Zó, zijn jullie ook weer wat wereldwijzer!

Uiteraard heb ik er wat pilletjes tegen zeeziekte ingegooid, want we weten inmiddels dat ik en boten niet de perfecte combinatie zijn. En het heeft nog geholpen ook, 3 dagen op een boot en geen moment zeeziek, volop genieten! Die hallucinaties als bijwerking nemen we maar op de koop toe.

Het is moeilijk te omschrijven hoe mooi de Whitsundayeilanden zijn. Als je ons nu zou vragen wat het mooiste strand is dat we tot nu toe hebben gezien dan zal Whitehaven Beach zeker in de top 3 staan, zo blauw en zo helder zie je de zee niet vaak. Ook tijdens deze boottocht is weer te merken waarom Australie bekend staat om haar wildlife, de walvissen springen op een paar meter afstand van de boot uit het water en Emilio snorkelt met immense schildpadden, batfish en ziet het mooiste koraal. Kortom, een zeer geslaagde excursie die de boeken in gaat als een van de hoogtepunten in Australie.

De twee opvolgende nachten verbleven we in Airlie Beach. Deze dagen stonden vooral in het teken van het bijkomen van ons strakke reisschema en genieten van de omgeving en een normaal bed. Fijn, heel fijn! Van Airlie Beach vertrokken we naar Ayr.

Ayr staat vooral niet bekend om zijn bruisende leven, maar wel om de SS Yongala. De SS Yongala staat bekend als een van de beste duikspots van de wereld en in Australie. Aangezien Emilio inmiddels een advanced open water diver is kon deze stop uiteraard niet ontbreken!

Gister kwamen we aan in Ayr. We dachten terug te gaan in de tijd, verlaten huizen, lege straten en een paar verdwaalde tokkies die Ayr nog nooit uit zijn geweest. We werden opgehaald en naar de duiklodge in Alva Beach gebracht. Waar de tijd nog langer lijkt stil te hebben gestaan. Omringd door landschap en stilte proberen we te genieten van de rust. Tot we plots beseffen dat de complete duik crew + duikers ‘m gepeerd zijn en we achter zijn gelaten in de lodge. Ach, ze zullen wel een nachtduik aan het doen zijn, no worries. Tot plots het licht uitvalt. Oke grappig, echt weer iets voor ons. Tot 4 uur later nog niets is veranderd. Geen stroom, geen water, geen buren. Het perfecte scenario voor een horrorfilm. Maar we hebben het overleefd, niks aan het handje.

Emilio is momenteel nog aan het duiken, maar zal jullie later vertellen of de duik echt zo spectaculair was als verwacht.

Morgen pakken we de bus van Ayr naar Townsville, vanuit Townsville pakken we de ferry naar Magnetic Island om een paar dagen niet meer te doen dan zonnen en relaxen. Onze trip in Australie eindigt in Cairns, vanwaar we vertrekken naar Auckland. In Nieuw-Zeeland doen we een 11-daagse rondreis om vervolgens verder te reizen naar Maleisie en Indonesie.

Wanneer we weer terug zijn in Nederland? Nog geen idee, maar we houden jullie op de hoogte, zodat jullie genoeg tijd hebben om de stroopwafels, kroketten en stamppot klaar te zetten.

With love,

Emilio en Kelly