Travel with Kellio #12

Aangekomen in Bali. De nummer 1 vakantie bestemming voor Aussies. En laat het dan ook nog eens 'schoolies' zijn, de feest-schoolvakantie. Bij de aankomst hal worden we opgewacht door ongeveer twee miljoen taxi chauffeurs die door het australische toerisme nu allemaal met een australisch engels accent praten. Oi mate! Taxi mate? De eerste dagen verblijven we in het toeristische plaatsje Seminyak. Ik moet Kelly constant in bedwang houden om niet bij elk kledingzaakje naar binnen te rennen. Overal ibiza stijl kleding en winkeltjes, erg leuk, en vooral ook een lekker groot mooi strand.

Uluwatu was de volgende bestemming en achteraf ook een van de leukste. Een dorpje dat bekend staat om de surf cultuur. Op alle scootertjes is een rekje gemonteerd voor je surfplank en er zijn veel leuke tentjes met gezond eten. De stranden zijn niet heel lekker om te zwemmen maar perfect om te surfen en ook zeker erg mooi. Terwijl we bij een klein restaurantje wat zitten te eten horen we opeens banden slippen en boos getoeter van een auto op de weg. Kelly vraagt: wat gebeurt daar? En ik zeg: een of andere gek die met zijn scooter midden op de weg in een keer stopt. En nu kwam die jongen ook nog is lachend aanlopen! Tot mijn verbazing bleek die gek Ruben te zijn, die mij in een flits herkende terwijl hij langs reed. Wat een toeval en wat een grap.

In Uluwatu nog een erg mooie tempel gezien die aan de rand van een hoge cliff stond en een van de mooiste zonsondergangen gezien vanaf een bar die uitkijkt over de surfers.

Van Uluwatu naar Canggu, bekend om de gezonde restaurantjes en cafetjes, vonden we heerlijk! Het restaurant Dandelion is echt een aanrader. Na Canggu kwamen we in Ubud. Wat meer in het midden van Bali gelegen. Hier hebben we een traditionele Balinese dansvoorstelling bekeken (en beluisterd) waar mijn oren nog van piepen. Rijstvelden en het apenbos bezocht. Van Ubud naar Sanur om de volgende dag naar het eiland Nusa Lembongan te varen. Prachtig helder blauw water. Op de activiteiten plattegrond zag ik om te duiken Manta Point staan dus daar moest en zou ik heen. Ook al gingen de meeste duikscholen vanwege de ruwe zee deze week daar niet heen. Uiteindelijk vond ik er een die wel gek genoeg was om er heen te varen. Daar aangekomen was het zicht onder water nog geen halve meter. Niks gezien dus. We zijn een paar dagen het eiland over gereden en hebben lekker op het strand gelegen. Hier vandaan gingen we met de boot naar de beroemde Gili eilanden. Met een boottocht van 3 uur kwamen we aan op Gili Air. Op deze drie eilanden Gili Air, Meno en Trawangan zijn geen autos of scooters, alleen fietsen of paardjes met een wagentje. Toen we die arme paardjes zagen en hoe ze volgeladen werden met koffers en passagiers konden we het niet over ons hart verkrijgen om die te gebruiken. Ook al regende het, dan maar 20 minuten lopen met backpack op je rug. Gili Air is een rustig klein eilandje waar niet heel veel te doen is behalve genieten van de mooie strandjes en mooie zee met een lekker drankje erbij. Ook de snorkel tochten zijn leuk waarbij schildpadden bijna gegarandeerd zijn.

Rond de Gilis is het erg mooi duiken, dit ging ik op Gili T dan ook wel doen. De hoop op haaien en andere grote beesten had ik al opgegeven. Het was nu ook niet het seizoen voor haaien of mantas. En BAM! Zodra we de bodem raakten bij Deep Turbo kwam er me toch een grote Manta op ons af zwemmen! Yes! En ja hoor de duik die daarop volgde ook de eerste haai! Wel een kleintje maar een haai is een haai.

Met een fiets gingen we een paar dagen het mooie eiland over. Leuke beach clubs, mooie strandjes, open air cinema en vooral veel genieten.

De laatste week verbleven we in Legian waar we ongeveer de hele week bij het zwembad lagen te bakken. Even uitrusten hoor, zo vermoeiend al dat reizen. Op 1 dag na, toen Kelly een dagje in bed moest uitbrakken van een uit de hand gelopen poolparty. De dag dat het regende lagen we bij de spa voor massages.

We hadden onze tijd in Bali BIJNA zonder vervelende dingen afgesloten, totdat ik besloot om mijn lang gekweekte baard even door een barber te laten 'trimmen'. Grootste fout van mijn leven. Van een echte baard bleven er stoppels over. Wat heb je me aan gedaan! Hoe kan je dit doen!? Waarom noem jij jezelf barber?! Uiteraard heb ik een review geschreven op de website om levens te redden. Volgens Kelly keek ik niet heel vrolijk. Op dit moment is de schade alweer een beetje ingehaald en weer druk bezig met groeien.

Gooooooodmorning Vietnam!

Vroeg in de ochtend komen we aan in Hanoi. Berucht om het chaotisch drukke maar toch ook soepel lopend verkeer. Als mieren druk door elkaar heen zigzaggen de vele scooters tussen de auto's door. Er wordt voor niks of niemand gestopt maar alles gaat net aan langs elkaar heen. Wij waren al wat gewend aan verkeer in Azië maar Vietnam wint het wel. De volgende dag zouden onze vrienden Michel en Nikita aankomen om samen 2 weken te reizen dus gingen we alvast een beetje de stad verkennen. We belandden bij het bekende meer in Hanoi de naam was iets met een schildpad en een zwaard. Het viel ons op toen we een rondje om het meer liepen dat er telkens een toerist omringd werd door eem groepje locals. Vreemd, vast weer zo'n trucje om toeristen op te lichten, maar we willen toch even langs het water zitten. Binnen een minuut kwamen er twee jongens aangelopen... hello, where you from? We are students and want to practise our english. Toen kwam er een naast mij en de andere naast Kelly zitten. Goed onze zakken en tassen in de gaten houdend gaven we ze 1 minuut om te kijken wat de bedoeling hier nou van was. De jongen naast mij begon een verhaal over het meer te vertellen waarvan ik maar een paar woorden verstond. Schildpad, zwaard, draak en dat het een mythe was over het meer. Toen zei Kelly; nou dit moet ik allemaal niet hoor, en we liepen weg. Daarna even opgezocht of we iets hier over konden vinden van andere reizigers. Hanoi wordt ook wel scam city genoemd. We belandden op een website die de 20 meest voorkomende scams in Hanoi verklapte. Die van de jongens bij het meer was maar een kleine, waarbij ze proberen je mee te nemen naar een tentje om wat met ze te drinken waarbij jij daarna met de rekening zit opgezadeld. Dan heb je nog de dollar scam die ze overal gebruiken en waar je bijna niet onder uit komt. Dit hadden we bij aankomst op het vliegveld al gemerkt. We moesten ons toeristen visum nog ophalen bij aankomst. De 'vriendelijke' en 'goed engels sprekende' man in z'n militaire pakkie achter de balie zei : one hundred! We namen maar aan dat dit de prijs was voor ons visum. Dus oke, in Vietnam betaal je met Vietnamese Dong en omdat er zo veel nullen op die briefjes staan zegt iedereen 10 als het om 10.000 gaat en 50 als het om 50.000 gaat. Meneer chagrijn zei one hundred dus kreeg hij 100.000 dong. ONE HUNDRED DOLLAR!!!!! Schreeuwt hij terug. We keken hem verbaasd aan, waar halen we dollars vandaan dan vriend? Dan komt de truc, let goed op. De dollar wordt dan in (voor hun) de meest gunstige koers omgerekend naar dong. Ben je bijdehand en heb je wel dollars bij je? Dan krijg je je wisselgeld niet in dollar maar ook dong in een voor jou ongunstige wisselkoers terug.

Maar ja zo gaat dat hier, geeft niet want Michel en Nikita waren aangekomen en hadden chocolade pepernoten mee! We kwamen er die avond achter dat choco pepernoten en bier niet echt een goede combi zijn maar dat maakte niet uit dat moment.

De volgende dag gingen we naar een nederlander die een reisbureau heeft in Hanoi om onze reis te plannen. Lopend door de stad leerden we hoe je moet oversteken in vietnam. Ogen dicht en gaan. Ha Long Bay stond de volgende dag op het programma. Met een schip waar we de eerste nacht op zouden slapen en de tweede nacht op een prive eiland. Kanoën door grotten, van de boot af springen en aapjes kijken. Na slapen op de boot gingen we over naar slapen in een bus. De nachtbus naar Sapa. Tot onze verbazing een hele luxe slaap bus met rijen stapel stoel/bedden. In Sapa was het een stuk kouder. De mannen deden de wandeltour van 17 km door de bergen en de dames gingen achter op de motor door de bergen scheuren 'hashtag lekkereventtusse jebenen.'

We verbleven in een homestay bij een heel lief Vietnamees gezin. Samen koken en biertjes drinken om een soort kampvuurtje midden in de huiskamer. Tot slot kregen we nog een voetmassage die wel erg lekker was na de wandeling. De volgende ochtend kwamen we er achter dat we niet alleen sliepen. Bedbugs! Mijn rug en kellys schouders zaten onder de vervelende bultjes, ieeeuuulll. We sprongen achterop de motor, dit keer gingen we met zn allen een motor tocht door de bergen van Sapa doen. Savonds weer met de nachtbus terug naar Hanoi om direct weer over te stappen op een bus naar Ninh Binh. Een toeristisch dagje van tempels, rondvaartbootjes en een fietstocht. We raakten steeds meer gesloopt na nachten in een boot en bussen maar het was nog niet klaar, dit keer werd het de nacht trein. Een kleine cabine voor 4 personen. Als ik lang uit lag zat ik met mijn hoofd tegen de muur en voeten in het opberg vak voor bagage. Opzich lagen we allemaal best wel gezellig en lekker totdat de eerste kakkerlakken uit het plafond gekropen kwamen. Weg rust en lichten aan.

Na de treinrit stonden de easy-riders op ons te wachten. We bonden onze bagages op de motoren en sprongen achterop. Een motortocht van ongeveer 6 uur stond ons te wachten. Deze tocht was bekend van tv, het programma Top Gear heeft hier een uitzending opgenomen. Na 10 minuten achter op de motor kwam de bestuurder er achter dat ik ook een motor heb dus mocht ik rijden en Kel bij mij achterop. Een erg mooie ervaring, door de mistige bergen en langs mooie stranden samen op de motor!

De tocht bracht ons in Hoi An. Een schattig dorpje waar je goed kan shoppen. Een dorpje dat op dit moment een meter onder water staat. Toen wij er waren stroomde de oever net een beetje over waardoor de straat een paar centimeter onder water stond maar dat was nog maar het begin. Eindelijk na al die nachten in alternatieve bedden hadden we nu een normaal bed, en wat voor een! Het lekkerste bed waar we de hele reis op hebben geslapen! Van Danang vlogen we met een korte vlucht naar Dalat. We huurden een auto die ons de hele dag rond reed om binnen een dag alle hoogtepunten te kunnen zien. De laatste dagen van de reis met MiNi eindigden we in Nha Trang. Helaas hebben we niet zo veel zon gehad maar het was er niet minder gezellig door. We hebben gelachen, herinneringen gespaard en vooral veel mooie dingen gezien!

We vervolgden onze reis weer met zn tweeën. Ho Chi Minh oftewel Saigon was de volgende bestemming. We zouden de volgende dag naar Cambodja gaan dus hebben we binnen één dag de meeste bezienswaardigheden van Saigon gezien. Kent u die mop van dat koppel dat naar Cambodja ging? ... inderdaad, ze gingen niet. Hier komt het drama. We zaten al in de bus naar Cambodja toen de tourleider alle paspoorten ging verzamelen. Ik gaf mijn paspoort aan hem en hij liep weer door. Even later komt hij terug en wijst naar de geldigheids datum 4 juni 2017. Oeps! Dat was geen 6 maanden meer geldig. Dit betekende niet meer Cambodja in maar ook niet meer Vietnam uit. Want de volgende vlucht naar Dubai kom je dan al helemaal niet in. Snel uit de bus gesprongen en gebeld naar het Nederlandse consulaat in Ho Chi Minh. 4 WEKEN zou het duren voor een noodpaspoort. Terwijl onze vlucht dan al over 2 weken zou zijn. Dat moet anders kunnen. De volgende ochtend naar het consulaat gegaan, bleek dat het wel meeviel als je maar wat meer betaalt. €200 voor een geheel nieuw paspoort dat binnen een week binnen zou zijn was de redding. Op deze manier zouden we geen tickets en andere plannen hoeven te wijzigen en scheelt het uiteindelijk een hoop ellende. Dan maar een weekje rond Ho Chi Minh hangen. We hebben nog een paar dag tourtjes gemaakt vanuit de thuisbasis en met spanning gewacht tot het paspoort binnen zou komen. Die was er eindelijk! Nu nog het visum over laten zetten bij de immigratie dienst. Blijkt het me toch een stel oplichters te zijn daar! Bij aankomst staan er allemaal mannetjes die alles wel even voor je kunnen regelen. Dat vertrouwden we natuurlijk niet dus liepen we naar de balie. Tot onze verbazing stuurde die ons naar juist een van die mannetjes! Werken blijkbaar allemaal samen en worden omgekocht. We wilden wel weten hoeveel het zou kosten bij hun, op het consulaat werd ons gezegd $15, die mannetjes vroegen $150! Oke doei ik regel het zelf wel. Terug naar het consulaat en alles uitgelegd. Toen heeft die hele aardige mevrouw in het Vietnamees een brief geschreven voor een hoger geplaatst persoon bij de immigratie dienst die zij kende. Toen we deze brief lieten zien bij de immigratie werden we opeens heel anders geholpen. Telefoontjes werden gepleegd, mensen werden er bij gehaald en moeite werd gedaan om een oplossing te vinden. De volgende dag zouden we naar het eiland Phu Quoc vliegen dus er was enige haast bij. Na alle moeite lukte het niet om het ter plekke te regelen maar: vrouwtje van consulaat kent vrouwtje bij immigratie, vrouwtje bij immigratie kent mannetje op vliegveld. Dus dit zou allemaal wel goed moeten komen op het moment dat we Vietnam verlaten. Zucht, spannend.

Op dit moment liggen we op het strand op het mooie zonnige Phu Quoc. Gisteren gingen we me....ooh wacht, even een ananas en dragonfruit kopen van een vrouwtje op het strand. Moeten natuurlijk wel meer vitamientjes binnen krijgen naast vitamine - D. Gisteren gingen we met een private boat tour van het hostel naar een van de mooiste stranden die we tot nu toe hebben gezien. Het voelt gek om te bedenken dat we nog maar een paar DAGEN hebben voor we terug zijn in Nederland! Dit brengt gemengde gevoelens met zich mee. Aan de ene kant willen we nog helemaal niet weg, maar aan de andere kant kijken we er heel erg naar uit om iedereen weer te zien! Gelukkig kunnen we nog even genieten.

Vanuit Vietnam wensen wij iedereen hele fijne kerstdagen en een fantastisch 2017 toe! Tot in het nieuwe jaar!